peleşet’te akşamdı o nice kavmin vuku
bulduğu çukura sığmazsa
bombardımanı rantlı
doyuma yaşayan zalim
-ki laneti doyum- küfreder devşirdiği küfür:
gücün soyu
ah bana harabe kalmazdı
ah bana harabe kalmazdı
hissikablelvuku:
şimdi hür bir çocuk vuruldu şimdi
portakal çiçeği ezdik ona
kokusu haraptı diriydi
ya sırtı?
beyrut’tan beri denizler taşırdı
yarası tuz muydu yok deriydi
sordu:
“ne diye avuçlamadık
ufkun göbeğini?”
ah bana harabe kalmazdı
ah bana harabe kalmazdı
bir akşamdı ve aynı korku
her an harap olabilmenin
sabrı
yitik belirsiz güne uyanmanın
gölge kesip oyalar gebe bir kadın şöyle dedi:
“işgalde örerdim bu mevsimi
ve mevsim geçerdi
şimdi sahradır çevirsem ufka yüzümü”
bir akşamdı ve aynı korku
kuzuları kaybolmuş çobanların
kahrı
kaybolmuş insanların
aç sefil peygamberlerini nehre dökerdi
toprağa dökerdi
toprak zift kokardı
ve bir bombardıman daha
şeritte ışığı bölerdi
bana harabe kalmazdı
ne de cıvıltısı şehrin
zalimi düşünürdüm
ve onun korkunç ellerin
baskaedebiyat beyrut edebiyat güzel yekta bolayır şiir
Last modified: Kasım 12, 2023
