Ben, Çağla. Viyana’da doğdum. Altı yaşımda Türkiye’ye göç ettim. Aslen Gürcüyüm. Anadili Gürcüce olan babaannem asla adımı telaffuz edemedi. Anneannem duymamam icap eden konuları daima Gürcüce anlattı. Ben Avusturya Almancası öğrenmeyi istemekten öteye taşımadım. Türkçe diline aitim gibi davrandım. Yirmi sekiz yaşımda hayatımın tüm temel taşlarını bırakıp yollara düştüm. Nereli olduğunu bilmeyen, ait olduğu kara parçasını arayan hayatım, birçok hikâye biriktirdi. Şimdi yerlerden herhangi birine, sırf o yere benziyor diye yerleşme ve biriken hikâyeleri an-latma zamanıdır.