Davet
İnsan uzunca bir yolda yürüyor. Mutluluğa ve saadete dair bin bir seçenek sunuluyor bizlere. Kendisine sormadan edemiyor hangisi doğru diye.
Büyüklerin sözleri dinlenir, en güvenilir ve en doğru yollar onlarınki gibi gelir.
İnsan kendisine yakın geleneklere aidiyet hissiyle bağlanır. Hep sorgular ne kadar içindeyim, ne kadar özümsedim diye. Sıkıca tutunur, eski zamanlardaki ihtişamı bekler.
Bazen güvendiği yollar herkesçe kabul edilmiş olandır. Her mesele bir hakediştir.
Kazanç istiyorsan herkes tarafından onaylanmalı, bunun için de çok çalışmalısın. Herkes birbiriyle anlaşmıştır; aynı değerleri yüceltelim, aynılarını yerelim diye.
Yanlışlar ve doğrular nettir. Yapılması gerekenler her zaman mantıklıdır. Eğer buna uyarsak herkes kârlı çıkar.
İnsan bir şeyler yapmak gerektiğini hisseder.
Etki etmek, yaşama dokunmak ister.
Bir şekilde kendini duyurmak, kendi hikayesini onurlandırmak ister.
Bulunduğu konumdan bir vizyon çizer ve buna ulaşmak için en meşakatli yollara bile katlanır.
O kadar dayanıklıdır ki, koca koca yükler taşısa da sesi çıkmaz.
En küçük hatasında kendisine kırbacı vurmak için hazırda bekler.
Kendinden başka kimden birşey bekleyebilirki ?
O yüzden ister de durur kendisinden. Daha, daha diye…
Bir mekan biliyorum, herkesle bir araya geldiğim. Herkesi dinleyebildiğim ve her şeye rağmen sevebildiğim. Oturduğum yerden yaşamla ve onu paylaşanlarla bağlantıda hissettiğim. Kendi değerimi görüp kendi hikayemi yücelttiğim. Benliğimi bütünün bir parçası olarak görebildiğim. Yeryüzüne ve doğaya aşkla bakabildiğim. Bir şey edinmemin gerekmediği, en güzelini zaten hakettiğim. Yalnız olmadığım ve dışarıdan kesintisiz destek gördüğüm.
Her gün yorgun düştüğümde iki elimi kalbime koyup bu mekana uğruyorum. Yorgunluğumu, hiddetimi, endişemi bırakıyorum; derdim olanla helalleşiyorum. Çekinip söylemediklerimi, kendime bile sakladıklarımı bir bir açıyorum. Kendi acımı, dünyanın acısını duyumsuyorum. Gereken ne varsa, halihazırda orada, biliyorum.
Yorgun düşen kimi görsem işte buraya davet etmek istiyorum. Ne anlatırsa anlatsın “boşver gel bir soluklan” demek istiyorum. Sonra tekrardan beraber düşünelim, nedir ne değildir ben de bilmiyorum. Ama ne yaparsak buradan başlayalım, uzaklara gitmeyelim istiyorum.
baskaedebiyat baskasanat davet okan toygun öztürkler sankalpa
Last modified: Ekim 25, 2020
