KEDİYİ KOVALAYAN KUYRUK
Şimdi, üç tarafım duvarlarla çevrili
İçimden bir renk tutuyorum
Eflatun
Gölgemi boyamak için.
Sevgili gölgem,
Neredesin?
Zincirleme bir kaza sonucu
Biraz geciktim çağınıza,
Lanetlendim.
Yaşını unutan bir çocuğum aslında ben,
Şiirler söyleyen Dionysos alaylarında
Defnelerin dilinden.
Yalnız toprağı değil, denizi de çapalar insan.
Gemiler, gemiler, gemiler…
Rüyalar ve dalgalar biriktirir.
Yoksa hayat yunuslardan öğrendiğimiz,
Bir şarkı mıdır yalnızca?
Tanrılar doğmadan önce
Bir ağacın kavuğuna sığındım.
Dost oldum onu yiyen kurtçuklarla,
Köklerden yapraklara yürüyen suyun serinliği
Başımızı döndürüyor.
Tanımak için çiğniyoruz ne bulursak
Bizde yok olup, çoğalsın diye ağaç.
Keçilerin gözlerine hiç baktınız mı?
Bir sırrın üzerine basılan mühür.
Başlangıç ve kıyamet…
Ben o kuyunun dibindeydim.
Ya Ali!
Sırrı değil, sen kuyuyu sakla.
Yüzümü güneye dönüyorum, sakin.
Ne zaman bir pencere görsem
Önüne bir saksı, saksıda anason çiçeği.
Hep biraz sarhoşum bu dünyaya
Gizleyemem duygularımı.
Kediyi kovalayan kuyruğum ben.
EKİM 2022
baskasanat edebiyat kediyi kovalayan kuyruk KEMAL KOLÇAK şiir
Last modified: Aralık 28, 2022
